معرفی بازی های آندرویدی

نقد Endling: Extinction is Forever

به تصویر کشیدن حیوانات ناز در خطر یک راه مطمئن برای برانگیختن یک واکنش احساسی است. استودیو Herobeat مستقر در بارسلونا این کار را بسیار هنرمندانه انجام می دهد. Endling: Extinction is Forever برای همه مناسب نیست، اما شما به دنبال بازی ای هستید که بازتاب، ذهن و قلب را درگیر کند، ادامه مطلب را بخوانید.

Endling: Extinction is Forever
پلتفرم: رایانه شخصی، همچنین در پلی استیشن 4، سوییچ، ایکس باکس وان
توسعه دهنده: Herobeat Studios
ناشر: HandyGames
تاریخ انتشار: 19 جولای2022
قیمت: 29.99 دلار از طریق Steam و سایر بازارهای دیجیتال

بازی ها اغلب ماهیت گذرا هستی را کشف نمی کنند. عناوین اولیه سکه ای از زندگی به عنوان ارز استفاده می کردند، با اشتباهاتی که باعث می شد بازیکنان یک "زندگی" را از دست بدهند. اما رسیدن به پلاتوهای گلزنی معین اغلب فرصت‌های بیشتری به شما می‌دهد و این قیاس را بیشتر تضعیف می‌کند.

بسیاری از افراد سرکش معاصر، مکانیک "permadeath" را به رخ می کشند و مجازاتی را برای مرگ قهرمان داستان اعمال می کنند. اما در خارج از بازی هایی مانند XCOM، کمی وقت گذاشتن برای تأمل در شاهکارهای یک شخصیت سقوط کرده، نادر است . به طور معمول، ما خوب هستیم که به هدف خود برگردیم، در حالی که خاطره نظارت مرگبار ما هنوز تازه است. شاید میم "Press F to Pay Respects" تجسم نهایی این باشد که بازی ها چگونه درباره ناپایداری فکر می کنند. اما به همان اندازه که از هجوم آدرنالین در یک شوتر احشایی لذت می برم، گاهی اوقات می خواهم بیشتر احساس کنم .

فرزندان مردان ، اما با روباه ها

Endling: Extinction is Forever استودیو Herobeat یک رویکرد غیر معمول را برای یک بازی اکشن اتخاذ می کند. به طور مداوم، این عنوان بازیکنان را وادار می کند تا به شخصیت های شکننده آن اهمیت دهند. وقتی از دست دادن رخ می دهد، با شدت اسیدی نیش می زند و با ماندگاری غیر معمول در محیط باقی می ماند. معرفی بازی بازیکنان را موظف می کند تا آخرین روباه جهان را به سمت امن هدایت کنند. این یک سفر غم انگیز است که دنیای ویران شده ای را نشان می دهد که در آن آتش سوزی های جنگلی خارج از کنترل می سوزند و به نظر می رسد که بشریت در حال انقضا است، احتمالاً از بی پروایی خودمان.

ما شاهد فرار حیوانات کوچکی مانند خرگوش ها در وحشتی ناامید هستیم. موجودات دیگر، مانند یک آهوی باشکوه، قبل از تسلیم شدن به مرگی دردناک و آتشین، آخرین تلاش خود را برای بقا انجام می دهند. اما روباه ما خوش شانس است که در یک لانه موقتی فرو می رود. در اینجا، او قبل از به دنیا آوردن چهار کیت کاملاً شایان ستایش، خسته دراز می کشد. در حالی که آنها ناز هستند، مسئولیت مراقبت از یک خانواده روباه دلهره آور است. اما با دیدن این بچه روباه ها روی صفحه، احتمالاً تصمیم می گیرید هر کاری که می توانید برای زنده نگه داشتن آنها انجام دهید. جهنم، شما حتی ممکن است متوسل شوید تا از خراشیدن نجات پیدا کنید. تعداد کمی شما را سرزنش می کنند.

Heartbreak در دنیای Herobeat در همه جا حاضر است

دنیای آخرالزمانی اندلینگ به طرز دلخراشی بی رحم است. یک انسان تهدید کننده با یک اسباب بازی زیبا یکی از توله های شما را فریب می دهد. فراتر از اینکه هر شب وظیفه دارید غذای کافی را برای کیت های باقی مانده در بستر خود جمع آوری کنید، سعی خواهید کرد سرنخ هایی را برای کمک به یافتن فرزندان دزدیده شده خود ردیابی کنید. استودیوی Herobeat با قرار دادن اسباب‌بازی در گوشه‌ای از لانه‌تان به عنوان یادآوری دردناک، تضمین می‌کند که توله دزدیده شده خود را فراموش نخواهید کرد. مهمتر از آن، خانه شما با خیال راحت تجسم می یابد و توله ها را در حال بازی بدون نگرانی دائمی شکارچیان به تصویر می کشد.

بله، برخی ممکن است استدلال کنند که انقراض برای همیشه به دستکاری عاطفی محدود می شود. اما بسیاری دیگر از طراحی بازی قدردانی می‌کنند که ریسمان قلب شما را جلب می‌کند و احساس نگرانی قانع‌کننده‌ای در مورد شخصیت‌های آن ایجاد می‌کند. من شخصاً از هر رسانه ای که ممکن است ما را در مورد تأثیرات جبران ناپذیر «تمدن» انسان و رابطه ما با طبیعت به تفکر وادار کند استقبال می کنم.

هوشمندانه به عنوان یک کیت

بقا به معنای اسکله کردن شبکه ای از مسیرها، استفاده پراکنده از حس بویایی قوی برای شکار غذا است. سرعت خود را کم کنید و می توانید یک سیب تنها را که روی شاخه درخت آویزان است یا حتی چیزی خوراکی در انبوهی از زباله ها استشمام کنید. اما این تنها ویژگی ولپین مادر فاکس نیست. او می تواند برای جلوگیری از جلب توجه انسان های بدخواه، خزش کند. او می تواند بر روی طعمه هجوم آورد، در خاک حفاری کند، بپرد، ماهی بگیرد و از خطر دور شود.

Pleasingly, the game’s fluid animation helps to bring a sense of beauty to a ravaged world. Occasionally, the dismal setting is disrupted by a close-up of one of your cubs, who exhibit cartoonish charm as they yawn or tumble about. Other moments, a subtle glance by Mama Fox lets you know of a junction in the road. And a vault onto consumable prey conveys lithe athleticism, while your cubs behind you scamper up a crag. Get your paw caught in a bear trap and your assertive stride becomes a worrisome limp.

بقا فقط بر جستجوی غذا و دوری از دشمنان متمرکز نیست. شما به توله های خود توانایی های مختلفی را آموزش می دهید و به آنها اجازه می دهید برای خود بالا بروند و نقب بزنند و به مناطق بسته دسترسی پیدا کنند. از نظر مکانیکی، چیزی بیشتر از یک درخت فناوری ساده نیست، اما مفهوم انتقال دانش به نسل آینده دلچسب است. استادانه، بازی خالی از دیالوگ است، که اجازه می دهد تا ظرافت در داستان سرایی. به ما صراحتاً گفته نشده است که روزهای مادر روباه رو به زوال است، اما نگران هستیم که آیا او بتواند آموزه های خود را قبل از اینکه خیلی دیر شود به دیگران منتقل کند.

قسمت پرپشت داستان

اگرچه Extinction است که برای همیشه اهمیت دادن به شخصیت هایش ماهرانه است، اما برخی ممکن است با اجرای برخی از مکانیک های بازی مشکل داشته باشند. همانطور که پیشرفت می کنید، تغذیه به طور پیوسته کمیاب می شود و شما را مجبور می کند که از لانه خود دورتر شوید. این تصمیم باعث ایجاد احساس ناامیدی می شود. اما عدم تعادل بازی به این معنی است که آن مواد غذایی دوردست همیشه ارزش صرف انرژی برای رسیدن به آنجا را ندارند. اگرچه واقع بینانه است، اما تصمیم طراحی می تواند باعث ناامیدی شود.

Periodically, the title tosses dilemmas at players. Foraging through a trash heap might provide a much-needed meal but Mother Fox can end up with a plastic bag caught hazardously around her neck. These quandaries are thorny, requiring us to take risks in an attempt to aid the ones we love. Navigation eventually grows rather routine so these predicaments become the highlights of play. As such, you’ll probably wish there were more of them.

یک مشکل جزئی تر در نیاز به فشار دادن یک دکمه برای مشاهده نقشه درون بازی ریشه دارد. به احتمال زیاد، استودیو Herobeat از بازیکنان می‌خواست که مانند یک روباه واقعی، محیط را شناسایی و یاد بگیرند. اما مسیر دوبعدی بازی گاهی اوقات می تواند باعث سردرگمی شود. یک نقشه از طریق یک صفحه مکث قابل دسترسی است، اگر از بالای سر به مکان شما نگاه کنید، می تواند حس غوطه وری را مختل کند. در حالت ایده‌آل، نقشه اختیاری روی صفحه نمایش وجود دارد تا به ناوبری کمک کند، درست مانند حواس بویایی شما که یک نمایش بصری داده می‌شود.

نتیجه

به طور عمده، با توجه به جاه طلبی های اندلینگ، ایراد از چند نقص مکانیکی جزئی دشوار است . بدون هیچ گونه روایت متعارف، Extinction is Forever ما را وادار می کند که به شخصیت ها و زمینه آن اهمیت دهیم. ابزارهای بازی محدود هستند، با تصاویری که کیت های کوچک قابل بغل کردن و انسان های درنده کارآمد را به تصویر می کشد. در همین حال، یک موسیقی متن احساسی، سیم‌های غم‌انگیز را با سازهای الکترونیکی ترکیب می‌کند که بر این اکشن تأکید می‌کند. Endling یک شاهکار کوچک در نمایشگاه تعاملی است. هر کسی که کوچکترین علاقه ای به جاذبه های داستان سرایی دیجیتالی دارد باید به دنبال این عنوان باشد.

نقد Endling: Extinction is Forever

به تصویر کشیدن حیوانات ناز در خطر یک راه مطمئن برای برانگیختن یک واکنش احساسی است. استودیو Herobeat مستقر در بارسلونا این کار را بسیار هنرمندانه انجام می دهد. Endling: Extinction is Forever برای همه مناسب نیست، اما شما به دنبال بازی ای هستید که بازتاب، ذهن و قلب را درگیر کند، ادامه مطلب را بخوانید.

Endling: Extinction is Forever
پلتفرم: رایانه شخصی، همچنین در پلی استیشن 4، سوییچ، ایکس باکس وان
توسعه دهنده: Herobeat Studios
ناشر: HandyGames
تاریخ انتشار: 19 جولای2022
قیمت: 29.99 دلار از طریق Steam و سایر بازارهای دیجیتال

بازی ها اغلب ماهیت گذرا هستی را کشف نمی کنند. عناوین اولیه سکه ای از زندگی به عنوان ارز استفاده می کردند، با اشتباهاتی که باعث می شد بازیکنان یک "زندگی" را از دست بدهند. اما رسیدن به پلاتوهای گلزنی معین اغلب فرصت‌های بیشتری به شما می‌دهد و این قیاس را بیشتر تضعیف می‌کند.

بسیاری از افراد سرکش معاصر، مکانیک "permadeath" را به رخ می کشند و مجازاتی را برای مرگ قهرمان داستان اعمال می کنند. اما در خارج از بازی هایی مانند XCOM، کمی وقت گذاشتن برای تأمل در شاهکارهای یک شخصیت سقوط کرده، نادر است . به طور معمول، ما خوب هستیم که به هدف خود برگردیم، در حالی که خاطره نظارت مرگبار ما هنوز تازه است. شاید میم "Press F to Pay Respects" تجسم نهایی این باشد که بازی ها چگونه درباره ناپایداری فکر می کنند. اما به همان اندازه که از هجوم آدرنالین در یک شوتر احشایی لذت می برم، گاهی اوقات می خواهم بیشتر احساس کنم .

فرزندان مردان ، اما با روباه ها

Endling: Extinction is Forever استودیو Herobeat یک رویکرد غیر معمول را برای یک بازی اکشن اتخاذ می کند. به طور مداوم، این عنوان بازیکنان را وادار می کند تا به شخصیت های شکننده آن اهمیت دهند. وقتی از دست دادن رخ می دهد، با شدت اسیدی نیش می زند و با ماندگاری غیر معمول در محیط باقی می ماند. معرفی بازی بازیکنان را موظف می کند تا آخرین روباه جهان را به سمت امن هدایت کنند. این یک سفر غم انگیز است که دنیای ویران شده ای را نشان می دهد که در آن آتش سوزی های جنگلی خارج از کنترل می سوزند و به نظر می رسد که بشریت در حال انقضا است، احتمالاً از بی پروایی خودمان.

ما شاهد فرار حیوانات کوچکی مانند خرگوش ها در وحشتی ناامید هستیم. موجودات دیگر، مانند یک آهوی باشکوه، قبل از تسلیم شدن به مرگی دردناک و آتشین، آخرین تلاش خود را برای بقا انجام می دهند. اما روباه ما خوش شانس است که در یک لانه موقتی فرو می رود. در اینجا، او قبل از به دنیا آوردن چهار کیت کاملاً شایان ستایش، خسته دراز می کشد. در حالی که آنها ناز هستند، مسئولیت مراقبت از یک خانواده روباه دلهره آور است. اما با دیدن این بچه روباه ها روی صفحه، احتمالاً تصمیم می گیرید هر کاری که می توانید برای زنده نگه داشتن آنها انجام دهید. جهنم، شما حتی ممکن است متوسل شوید تا از خراشیدن نجات پیدا کنید. تعداد کمی شما را سرزنش می کنند.

Heartbreak در دنیای Herobeat در همه جا حاضر است

دنیای آخرالزمانی اندلینگ به طرز دلخراشی بی رحم است. یک انسان تهدید کننده با یک اسباب بازی زیبا یکی از توله های شما را فریب می دهد. فراتر از اینکه هر شب وظیفه دارید غذای کافی را برای کیت های باقی مانده در بستر خود جمع آوری کنید، سعی خواهید کرد سرنخ هایی را برای کمک به یافتن فرزندان دزدیده شده خود ردیابی کنید. استودیوی Herobeat با قرار دادن اسباب‌بازی در گوشه‌ای از لانه‌تان به عنوان یادآوری دردناک، تضمین می‌کند که توله دزدیده شده خود را فراموش نخواهید کرد. مهمتر از آن، خانه شما با خیال راحت تجسم می یابد و توله ها را در حال بازی بدون نگرانی دائمی شکارچیان به تصویر می کشد.

بله، برخی ممکن است استدلال کنند که انقراض برای همیشه به دستکاری عاطفی محدود می شود. اما بسیاری دیگر از طراحی بازی قدردانی می‌کنند که ریسمان قلب شما را جلب می‌کند و احساس نگرانی قانع‌کننده‌ای در مورد شخصیت‌های آن ایجاد می‌کند. من شخصاً از هر رسانه ای که ممکن است ما را در مورد تأثیرات جبران ناپذیر «تمدن» انسان و رابطه ما با طبیعت به تفکر وادار کند استقبال می کنم.

هوشمندانه به عنوان یک کیت

بقا به معنای اسکله کردن شبکه ای از مسیرها، استفاده پراکنده از حس بویایی قوی برای شکار غذا است. سرعت خود را کم کنید و می توانید یک سیب تنها را که روی شاخه درخت آویزان است یا حتی چیزی خوراکی در انبوهی از زباله ها استشمام کنید. اما این تنها ویژگی ولپین مادر فاکس نیست. او می تواند برای جلوگیری از جلب توجه انسان های بدخواه، خزش کند. او می تواند بر روی طعمه هجوم آورد، در خاک حفاری کند، بپرد، ماهی بگیرد و از خطر دور شود.

Pleasingly, the game’s fluid animation helps to bring a sense of beauty to a ravaged world. Occasionally, the dismal setting is disrupted by a close-up of one of your cubs, who exhibit cartoonish charm as they yawn or tumble about. Other moments, a subtle glance by Mama Fox lets you know of a junction in the road. And a vault onto consumable prey conveys lithe athleticism, while your cubs behind you scamper up a crag. Get your paw caught in a bear trap and your assertive stride becomes a worrisome limp.

بقا فقط بر جستجوی غذا و دوری از دشمنان متمرکز نیست. شما به توله های خود توانایی های مختلفی را آموزش می دهید و به آنها اجازه می دهید برای خود بالا بروند و نقب بزنند و به مناطق بسته دسترسی پیدا کنند. از نظر مکانیکی، چیزی بیشتر از یک درخت فناوری ساده نیست، اما مفهوم انتقال دانش به نسل آینده دلچسب است. استادانه، بازی خالی از دیالوگ است، که اجازه می دهد تا ظرافت در داستان سرایی. به ما صراحتاً گفته نشده است که روزهای مادر روباه رو به زوال است، اما نگران هستیم که آیا او بتواند آموزه های خود را قبل از اینکه خیلی دیر شود به دیگران منتقل کند.

قسمت پرپشت داستان

اگرچه Extinction است که برای همیشه اهمیت دادن به شخصیت هایش ماهرانه است، اما برخی ممکن است با اجرای برخی از مکانیک های بازی مشکل داشته باشند. همانطور که پیشرفت می کنید، تغذیه به طور پیوسته کمیاب می شود و شما را مجبور می کند که از لانه خود دورتر شوید. این تصمیم باعث ایجاد احساس ناامیدی می شود. اما عدم تعادل بازی به این معنی است که آن مواد غذایی دوردست همیشه ارزش صرف انرژی برای رسیدن به آنجا را ندارند. اگرچه واقع بینانه است، اما تصمیم طراحی می تواند باعث ناامیدی شود.

Periodically, the title tosses dilemmas at players. Foraging through a trash heap might provide a much-needed meal but Mother Fox can end up with a plastic bag caught hazardously around her neck. These quandaries are thorny, requiring us to take risks in an attempt to aid the ones we love. Navigation eventually grows rather routine so these predicaments become the highlights of play. As such, you’ll probably wish there were more of them.

یک مشکل جزئی تر در نیاز به فشار دادن یک دکمه برای مشاهده نقشه درون بازی ریشه دارد. به احتمال زیاد، استودیو Herobeat از بازیکنان می‌خواست که مانند یک روباه واقعی، محیط را شناسایی و یاد بگیرند. اما مسیر دوبعدی بازی گاهی اوقات می تواند باعث سردرگمی شود. یک نقشه از طریق یک صفحه مکث قابل دسترسی است، اگر از بالای سر به مکان شما نگاه کنید، می تواند حس غوطه وری را مختل کند. در حالت ایده‌آل، نقشه اختیاری روی صفحه نمایش وجود دارد تا به ناوبری کمک کند، درست مانند حواس بویایی شما که یک نمایش بصری داده می‌شود.

نتیجه

به طور عمده، با توجه به جاه طلبی های اندلینگ، ایراد از چند نقص مکانیکی جزئی دشوار است . بدون هیچ گونه روایت متعارف، Extinction is Forever ما را وادار می کند که به شخصیت ها و زمینه آن اهمیت دهیم. ابزارهای بازی محدود هستند، با تصاویری که کیت های کوچک قابل بغل کردن و انسان های درنده کارآمد را به تصویر می کشد. در همین حال، یک موسیقی متن احساسی، سیم‌های غم‌انگیز را با سازهای الکترونیکی ترکیب می‌کند که بر این اکشن تأکید می‌کند. Endling یک شاهکار کوچک در نمایشگاه تعاملی است. هر کسی که کوچکترین علاقه ای به جاذبه های داستان سرایی دیجیتالی دارد باید به دنبال این عنوان باشد.